Adoracja Najświętszego Sakramentu

Codziennie pół godziny przed Mszą świętą zapraszamy wszystkich do adoracji Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie w naszym kościele parafialnym. W tym czasie jest także zawsze okazji do spowiedzi świętej.  

 

Czym jest adoracja?

 

Adoracja jest szczególnym czasem spotkania z Chrystusem eucharystycznym. Słowo to pochodzi z łacińskiego ad os – kłaść palec na ustach. Odpowiednikiem greckim jest proskyneo lub proskynesis – zbliżać się do kogoś z ręką na ustach, całować kogoś w stopy lub w skraj szaty dla okazania czci i poddaństwa.

 

Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, że „adoracja jest zasadniczą postawą człowieka, który uznaje się za stworzenie przed swoim Stwórcą. Wysławia wielkość Pana, który nas stworzył, oraz wszechmoc Zbawiciela, który wyzwala nas od zła. Jest uniżeniem się ducha przed „Królem Chwały” i pełnym czci milczeniem przed Bogiem, który jest „zawsze większy”.

 

Jak adorować Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie?

 

  1. Trwanie przy Chrystusie

Adoracja to milczący zachwyt i cześć dla Boga, której zasadniczym motywem jest miłość. Dlatego najlepszym środowiskiem dla adoracji jest cisza. W ciszy możemy zatrzymać się przed Panem Jezusem, który nieustannie czeka na spotkanie z człowiekiem. Nasza chęć spotkania z Nim jest odpowiedzią na Jego miłość.  Adoracja to zatem czas miłosnej obecności – trwania przy Tym, który pierwszy umiłował. Oznacza bycie z ukochanym Przyjacielem, odwiedziny u Osoby najdroższej, czas na bycie razem.

 

  1. Modlitwa spojrzenia

Cechą szczególną adoracji jest spojrzenie pełne kontemplacji, które wyraża nasze pragnienie budowania relacji z Chrystusem. To rozpoznawanie Boga za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, Boga pełnego miłości. Gdy odkrywamy Jego miłość, zaczynamy patrzeć na Niego z zachwytem i uwagą. Kontemplacja jest przechodzeniem do coraz prostszych i bardziej biernych form modlitwy. W takiej modlitwie z pozoru nic się nie dzieje, ale właśnie wtedy przestrzeń naszego serca może wypełnić Bóg. On sam zbliża się do nas, daje nam udział w swoim Boskim życiu, a przez Ducha otwiera nam dostęp do Ojca. To modlitwa komunii dwóch osób: Stwórcy i stworzenia.

 

  1. Modlitwa milczenia

Wewnętrzna i zewnętrzna cisza jest koniecznym warunkiem do usłyszenia słowa Bożego. Głęboka cisza powinna dotykać: serca, oczu, uszu, umysłu i języka. Tego rodzaju bierność intelektualna i emocjonalna pozwala człowiekowi na owocne słuchanie i usłyszenie. Gdy trwanie w kontemplacyjnej ciszy jest dla nas trudnością, można sięgnąć do Pisma świętego i medytować jego fragment lub zanurzyć się w modlitwie Psalmami. Droga ta ma nas jednak zaprowadzić do ciszy, która pozwala człowiekowi wyrwać się z siebie i przejść w Boga, do słuchania Jego słów. Owocem takiego trwania w milczeniu przed Chrystusem jest większa wrażliwość i otwartość na innych ludzi: na ich radości i smutki. Dzięki niej rozszerza się ludzkie serce.

 

Postawa podczas adoracji

 

Adorując Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie najczęściej przyjmujemy postawę klęczącą, która z wewnętrznym duchowym nastawieniem łączy fizyczny wysiłek, a towarzysząca temu niewygoda nabiera znaczenia dodatkowego umartwienia i ofiary.

 

Można także przyjąć postawę siedzącą, która wyraża odpoczynek ducha i ciała, gotowość słuchania, zapa­trzenie. Fizyczny komfort takiej postawy w pewnych okolicznościach bardziej sprzyja skupieniu uwagi na adorowanej Osobie.

 

Generalnie pozycja ciała powinna odpowiadać wewnętrznemu nastawieniu człowieka oraz pozwalać mu na trwanie przez dłuższy czas w skupieniu i swobodne oddychanie. Powinna być ona w miarę wygodna i oddająca szacunek Temu, z kim człowiek rozmawia. 

 


Opracowano na podstawie: http://www.warszawa.franciszkanie-warszawa.pl/adoracja-eucharystyczna

 

Warto także przeczytać:

Jutrzenka Wolności